இரா. செல்வராசு

"குந்தவை என்னும் பெயருக்குக் குறிப்பாக ஏதேனும் பொருள் இருக்கிறதா?", என வினவியிருந்தார் நண்பரொருவர். சோழப்பேரசில் புகழ்வாய்ந்த ஒரு பெண்ணும், மாமன்னன் இராசராசனின் தமக்கையும், வந்தியத்தேவனின் மனைவியுமானவரின் பெயருக்குக் காரணம் என்னவென்று இதுகாரும் நான் சிந்தித்ததில்லை. ஆனால், இப்படியொரு புதிய தேடல் பலவாறாக என்னைச் செலுத்தியதன் விளைவே இப்பதிவு.

குந்தவையின் பெயர்க்காரணம் என்ன? ஒரு பகுபதமாய்க் கொண்டு அப்பெயரைப் பிரித்து எழுதினால் ‘குந்தம்+ஐ’ என்றோ, ‘குந்தம்+அவ்வை’ என்றோ கருத இடம் இருக்கிறது.

தமிழில் ‘ஐ’ என்னும் பெயர்ச்சொல்லுக்குத் தலைவன் என்று பொருள். அதனைப் பால்பொதுவினதாக்கித் தலைமைப் பண்புள்ளவர், பெருமைக்குரியவர் என்று கொள்ளலாம். மீண்டும் ஆண்பால் பெயர்விகுதியாக ‘அன்’ சேர்த்து ஓர் ஆணுக்கு ஐ+(ய்)+அன்=ஐயன் என்றாக்குவோம். எனது தாய்தந்தைத் தலைமுறையினர் தமது தந்தையை ஐயன், ஐயா, என்று தான் அழைத்துவந்தனர். ஐயனார், ஐயப்பன் எல்லாம் இதன்வழி வந்ததே என்று விக்கி விளக்கும். இன்றும் மரியாதைக்குரிய ஒருவரை ஐயா என்று தானே அழைக்கிறோம்? ஆனால், குந்தவையின் ஈற்று ஐகாரத்திற்கு இது பொருளன்று. அது, பகுதியாக அன்றி விகுதியாக வருகிறது.

பெண்பாலுக்குரிய பொதுவான பெயர்விகுதிகள் அள், ஆள், இ, ஐ என்பனவாம். தலைமைப்பண்பும், பெருமையும் சிறப்பும் உடைய பெண் ஒருவரை ஐ+(ய்)+ஐ=ஐயை என்று வழங்குகிறோம். ஐயை என்பவர் மாண்பிற்குரிய ஒரு பெண். எனது பள்ளிப்பருவ ஆசிரியைகளை ‘மிஸ்’ என்று அழைத்தது வழக்கமாகிப் போன ஒன்று. இன்றும் நேரில் சந்திக்கும்போது அவர்களை அவ்வாறே பேச்சுவாக்கில் அழைத்தாலும், அவர்களுக்கு எழுதும் போது ஐயை என்று மாற்றி எழுதத் தொடங்கியிருக்கிறேன். சார்’ஐயும் மிஸ்’ஐயும் போக்கினால் ஐயனும் ஐயையும் இயல்பாக வந்துவிடுவார்கள். இவன் ஏன் இப்படி விளிக்கிறான் என்று இத்தனை நாளாகக் குழம்பிப்போயிருக்ககூடும் எனது ஐயைகள் இதைப் படிக்க நேரும்போது புரிந்துகொள்வார்கள் 🙂 என்று நம்புகிறேன்.

ஈற்று ஐகாரம் பெண்பால் விகுதியாக இருப்பதைப் பரவலாகப் பல சொற்களில் காணலாம். அக்கை, அம்மை, அன்னை, தங்கை, நங்கை, நடிகை, ஆசிரியை, பாவை, பூவை, அரிவை…இவ்வாறு. அரி என்னும் உரிச்சொல்லுக்கு அழகு என்று பொருள் என்று தொல்காப்பியம் காட்டுகிறது. அழகான பிடர்த்தலையுடைய விலங்கு தான் அரி-மா. ‘அரிவை கூந்தலின் நறுமணம்’ பற்றித் தேடி அஞ்சிறைத் தும்பித் தேனீக்களிடம் பித்துற்றுப் பேசிக்கொண்டிருந்த பாண்டியனின் மனைவி எவ்வளவு அழகானவளாய் இருந்திருக்க வேண்டும்! 🙂 அரி+(வ்)+ஐ என்று உயிர் உயிர்ப் புணர்ச்சியில் இடையில் உடம்படுமெய் வகரம் தோன்ற அரிவை என்றாகும்.

ஆகா! குந்தவைப் பெயராய்வில் தொடங்கி எங்கோ சென்றுவிட்டோம். பாண்டியன் மனைவியிடம் இருந்து நீங்கி மீண்டும் சோழர் தலைவியிடமே வருவோம். இங்கும் குந்தம்+ஐ என்பதில், மகரவீற்றுப் புணர்ச்சியில் ‘ம்’ நீங்க, உடம்படுமெய் ‘வ்’ தோன்ற, குந்தம்+ஐ–>குந்த+ஐ–>குந்த+வ்+ஐ=குந்தவை என்றாகும்.

Continue Reading »

Tags: இராசராசன், குண்டுமல்லி, குந்தவை, சாளுக்கியர், சோழர்

அவர் இன்றிருந்தால் கலைஞர் தொலைக்காட்சியை அழைத்து, "ஏய்யா தப்புத் தப்பா எழுதறீங்க? என்னை ‘நூறாண்டு தலைவன்’னு எழுதக்கூடாது. ‘நூற்றாண்டுத் தலைவன்’னு எழுதணும்", என்று ஒருவேளை திருத்தம்சொல்லிக் கடிந்துகொண்டிருக்கக்கூடும். சிறுசிறு விவரங்களின்வழி பலரின் வாழ்வை அவர் தொட்டிருந்ததைப் புகழஞ்சலிக் கூட்டங்கள்வாயிலாக அறியமுடிந்தது.

எப்படியும் நூறு ஆண்டுகளை அவர் பார்க்கவேண்டும் என்னும் சிறு ஆசை என்னுள் இருந்தது. அரசியல்சார்ந்த செயல்பாடுகள் ஒருபுறம் இருப்பினும் அதைத்தாண்டிப் பன்முக ஆளுமையை அவர் கொண்டிருந்ததும், குறிப்பாகத் தமிழ்சார்ந்த செயல்பாடுகளில் ஒளிர்ந்ததும் காரணம். ஆறாண்டுகள் மிச்சமிருக்கும் நேரத்தில் ஓராண்டின் முன் கலைஞர் கருணாநிதியினது மறைவுச் செய்தி வந்தபோது எனது இந்தியப் பயணத்தின் முடிவில் பணிநிமித்தம் சிங்கப்பூரில் இருந்தேன். செய்தியை அமைதியாக மனம் உள்வாங்கியது. அதன்பிறகான கடற்கரைப் போராட்டத்தையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது.

அச்சமய இந்தியப் பயணத்தின்போது சில நண்பர்கள் காரணமின்றிக் கொண்டிருந்த காழ்ப்பினை உணர முடிந்தது. ஒரு உரையாடலின் தொடக்கத்திலேயே எச்சரித்தேன்.

"டேய், கருணாநிதி பற்றிய என் கருத்துகள் வேறானவை. எனக்கு அவரைப் பிடிக்கும்".

நண்பரை இது தடுத்து நிறுத்தவில்லை.

Continue Reading »

Tags: கருணாநிதி, கலைஞர்

“அலுக்கம்னு ஓரிடத்துல பயன்படுத்தியிருக்கீங்க. அதற்குச் சரியான பொருள் என்னங்க?”, என்று கேட்டு எழுதியிருந்தார் நண்பர் சுந்தர். அதன் இடத்தைப் பொருத்து ‘வாய்ப்பு’ என்று பொருள் கொள்ளலாமா என்று தோன்றியது என்றிருந்தார். ‘இனிக்காதது’ என்னுமொரு கட்டுரையில் 2006இல் எழுதியிருக்கிறேன். https://blog.selvaraj.us/archives/218 

(வழி வழியாய் என் மூதாதையருக்குக் கிடைத்த தலைமுறைச் சீதனம் – அது எனக்கும் கிடைத்திருக்கக் கூடிய அலுக்கம் ஓரிரு முறை இருந்த போதும் இன்னும் கிட்டவில்லை).

கொங்கு வட்டாரத்தில் அலுக்கம் என்பது அன்றாடம் புழக்கத்தில் இருக்கும் சொல். பல இடங்களில் நான் பயன்படுத்தியிருக்கக் கூடும், எதைப் பற்றிக் கேட்கிறார் என்று பார்ப்போம் என்று தான் தேடத் தொடங்கினேன். ஆனால், எனது முதல் வியப்பு – கடந்த பதினைந்துக்கும் மேற்பட்ட ஆண்டுகளில் அதனை நான் மேற்சொன்ன ஒரே ஒரு இடத்தில் மட்டுமே பாவித்திருக்கிறேன். வாய்ப்பு என்று பொருள்கொள்ள ஒரு வாய்ப்பு இருக்கிறது என்றாலும் நான் இதனை indicator/அறிகுறி என்னும் பொருளில் ஆண்டிருக்கிறேன். பொதுவாக இந்தப் பொருளில் தான் வழங்குவது வழக்கம்.

Continue Reading »

Tags: கொங்கு வட்டார வழக்கு

நான் கவிஞனல்லன். ஆனால் அதுபோல ஏதேனும் அவ்வப்போது முற்காலத்தில் எழுதியதுண்டு. சிலநாள் முன்பு எனது ஆசிரியை சரசுவதி ஐயை ஒரு செய்தி அனுப்பியிருந்தார்கள். ‘சித்திரைப் பெண்ணே வருக’வென்று ஒரு கவிதை எழுதியனுப்பு என்று பணித்திருந்தார். ‘எழுதி நாளாச்சுங்க’ என்று மன்னிப்புக் கேட்டுவிடலாமா என்று முதலில் தோன்றினாலும், எனக்குள்ளும் ஓரார்வம் பற்றிக் கொள்ள, 2019இன் சித்திரையாளை வரவேற்க இதோ ஒரு ‘கவிதை’ 🙂

* * * *
சித்திரைப்பெண்ணே வருக!

கந்தனோ கதிர்வேலனோ கடவுளை யாரறிவார்
காலந்தான் தொடங்குமுன்னே இருந்ததுவும் யார்யார்

சிந்தையிலே அறம்வளர்க்கும் செந்தமிழே அமுதே
முந்தைநாள் மூத்தவளே முழுமுதற் கடவுள்நீயே

கருமுகிலுண்டு வான்மழையுண்டு காற்றும் நிலமும்
நெருப்புமுண்டு கருந்துளையும் நிகழ்வெளியும் உண்டு

அருந்தமிழே இயற்கையினோர் அங்கம் நீ
வருந்துவமோ வாழ்விலுன் நினைவும் உள்ளவரை

அனைத்தும் என்னூர் யாவரும் கேளிரென்று
அன்பைச் சொன்னாய் அறிவை வளர்த்தாய்

முப்பத்துநூற்று ஆண்டுகளின் முன்னே பிறந்தவளே
பித்தராய்த் திரிகின்றோம் உன்னாள் எந்நாளென்றே

சித்திரையோ தையோ சிற்றாட்டம் ஆடுகிறோம்
நித்தம்நித்தம் பூக்கும் புதுமலரும் நீ

சங்கத்தில் வளர்ந்தவளே சந்தனத் தமிழே
நறுமணம் சேர்த்து நல்வாழ்வு தருவாய்

அருள்தரவே அன்புதரவே வளம்தரவே வாழ்வுதரவே
வரம்தரவே வருகவருகவே சித்திரைப்பெண்ணே வருகவே!

அல்லவை நீங்கி அறம் பெருகவே!
வையகம் தழைத்தோங்கி வாழ்க வாழ்கவே!

Tags: சித்திரை

ஒருவாரம் பத்துநாளாய்ச் சளி இருமல் தொல்லை நம்மைப் பிடித்துக்கொண்டது.  ”கோழிக் கொழம்பு வச்சுக் குடிப்பா”, என்றார் அம்மா. “விடுங்கம்மா, நான் பாத்துக்கறேன்”, என்று அவர் கவலையைத் தவிர்த்துவிட்டு அந்த யோசனையைப் பிடித்துக் கொண்டேன். உண்மையிற் சொல்லப் போனால், சென்ற வாரமே இவ்யோசனை நமக்குத் தோன்றியிருக்கத் தான் செய்தது. செயற்படுத்தத்தான் நேரம் வாய்க்கவில்லை.

அம்மாவின் கோழிக் குழம்பு அருஞ்சுவையாய் இருக்கும். மல்லித்தூள், மசாலா வகையறா சற்று, மிகச்சற்று, தூக்கலாய் இருக்கும். அக்குழம்பைச் சுடுசோற்றில் ஊற்றிப் பிசைந்து உண்டு எழுந்தால், மூக்குச்சளி, தொண்டைச்சளி, நெஞ்சுச்சளி, என எல்லாம் கதறிக்கொண்டு ஓடும். உதடோரம் மிஞ்சும் மிளகுக்காரம் ஒரு குறுகுறுப்பும் சுறுசுறுப்பும் உண்டாக்கும். க்குக்குக் குக்கும் என்று அதன் பின்னரும் ஒரு அரைமணிநேரம் கனைத்துக் கொண்டு கிடப்பேன்.

எம்மில்ல இணையரம்மாவிற்கோ குழம்பில் பொதுவாய் விருப்பில்லை. அவருக்கு வறுவல் வெதுப்பல் முதலான காய்ந்த சரக்குகள் தான் பிடித்தம். சரி, களத்தில் நாமே இறங்கிவிடுவோம் என்று துணிந்தேன். இதில் முன் அனுபவமும் நமக்கு உண்டு. வெற்றி தோல்வி என எல்லாமும் பார்த்த முதிர்ச்சியும் உண்டு தான். “அப்பா! அந்த rubber chicken குழம்ப இனி எப்பவும் பண்ணிறாதீங்க”, என்று மகள் இருவரும் நினைவிராத பருவத்தின் இந்த நினைவை மட்டும் இன்னும் மறக்காமல் வைத்திருக்கிறார்கள்!

Continue Reading »

Tags: கோழிக் குழம்பு