இரா. செல்வராசு

14 Responses to “அப்பாவின் ஓய்வு”

1. on 01 May 2004 at 6:05 am1Thangamani

   இந்தப் பதிவு மிகவும் நேர்த்தியாகவும், இயல்வாகவும் இருந்தது. ஒருமுறை வெங்கட் எழுதியிருந்ததுபோல மிகப்பெரிய ஆராய்ச்சி நிலைய இயக்குநர்கள், பெரும் பதவியில் இருந்தவர்கள் எல்லாம் மிகச்சுலபமாக எல்லா அத்துமீறல்களையும் செய்யமுடியும். ஆனால் சாதரண மனிதர்கள் மேல் விழுந்து அழுத்தும் சட்டங்கள், மரபுகள்.. நான் இவையெல்லாவற்றையும் வெறுக்கிறேன். இதைக் கொண்டாடும் சகல காரணங்களையும் வெறுக்கிறேன். மனிதர்களை அறியாமையிலும், போலியான கெளரவ மதிப்பீடுகளிலும் சிக்கவைத்து சுரண்டுகிற இந்த உத்திகள் மாறிவிடாவண்னம் பாதுகாக்கும் நமது அரசியலை, கல்வியை, சமூகத்தை….

   நல்லது, இந்தப் பதிவுக்கு நன்றி. உங்கள் அப்பாவுக்கு உண்மையில் வாழ்த்துகள். ஒரு நாள் யோசித்துக் கொண்டிருந்தபொழுது தோன்றியது, உங்கள் குழந்தைகளின் படங்களை ஏன் அவர்களே பாதுகாத்து வைக்கும் படியாக (கணினியில்) நீங்கள் கற்றுத் தரக்கூடாது? ஏனெனில் எனது பல (சிறுவயது) ஓவியங்கள் இப்போது இல்லை; அவை அற்புதமானவை என்று நான் நினைக்கவில்லை. ஆனால் அவைகளைப் பாதுகாத்து வைத்திருந்தால் அது எனது வேறுசில தளங்களில் பயன்படுவதாய் இருந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.

2. on 03 May 2004 at 9:05 am2செல்வராஜ்

   உங்கள் கருத்துக்களுக்கு நன்றி தங்கமணி.
   குழந்தைகளின் படங்களைப் பாதுகாக்க நீங்கள் சொன்னதும் நல்லது தான். அது பற்றி நானும் எண்ணியிருக்கிறேன். பலவற்றைப் போல அதையும் செயல்படுத்தாமல் இருக்கிறேன். முக்கியத்துவம் தர வேண்டும்.

3. on 04 May 2004 at 12:05 pm3Dubukku

   arumaiyaana pathivu. pala ninaivukaLai kiLaRi vittathu.

4. on 04 May 2004 at 6:05 pm4Pari

   கொங்கு நாட்டின் பரவலான பங்காளித் தகராறுகள் இங்கும் உண்டு.
   —
   எங்கும் உண்டு.

   எல்லாருக்கும் ஞாபகத்தக் கிளறிவிட்டு வேடிக்கைப் பாக்றதே பொழப்பாப் போச்சு 🙂

5. on 05 May 2004 at 12:05 am5sundaravadivel

   //எல்லாருக்கும் ஞாபகத்தக் கிளறிவிட்டு வேடிக்கைப் பாக்றதே பொழப்பாப் போச்சு :-)//

   🙂

   ஜெயகாந்தன் மணிவிழாவிற்கு அவரது மகனிடமிருந்து (ஜெயசிம்ஹன்?) விழாவுக்கு வந்த கடிதத்தால் உந்தப் பட்டு, எங்கப்பாவின் பணி ஓய்வு நாளன்று நான் ஒரு கடிதமெழுதி விழாவிலே வாசிக்க அனுப்பினேன். எளிமையையும், உண்மையையும் மதிப்பவர்கள்; பெரிய மனிதர்கள் நம் அப்பாக்கள்.

6. on 05 May 2004 at 10:05 am6Kasi

   //இத்தனைக்குப் பிறகும் அப்பா, “எல்லாம் நல்ல படியா முடிஞ்சது. எல்லார்த்துக்கும் நம்ப பேர்ல வெகு பிரியம். நல்ல செல்வாக்கு” என்றார் மிக வெகுளியாக.//
   செல்வா, எல்லாமே மனதில் இருக்கிறது. ஒருவர் சந்தோஷமாக இருக்கிறார் என்பதை அவர்தான் சொல்லவேண்டும், சொல்ல முடியும். அவர் தனக்கு நிறைவான ஒரு பணி செய்திருக்கிறார். நீதிபதியானாலும், குமாஸ்தாவானாலும், தங்கள் மனதில் என்னவாக இருக்கிறோம் என்பதில்தான் பெருமை. அதில் அவர் இமயம். வெகுளித்தனம் ஒன்றுதான் இந்த உலகில் கற்றுக்கொள்ள முடியாத ஒன்றே ஒன்று. Ignorance is bliss. அல்லவா? வெகுளியாக மட்டும் இருக்கமுடிந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும்!

7. on 05 May 2004 at 3:05 pm7Pari

   காசி,
   நீங்க என்ன சொல்றீங்க? ஒண்ணும் வெளங்கல :-))

8. on 05 May 2004 at 9:05 pm8செல்வராஜ்

   டுபுக்கு, பரி, சுந்தர், கிளறிய நினைவுகள் மனதுக்கு ஒரு சுகந்தத்தைத் தருவதை உங்கள் பதிவுகளிலும் நான் கண்டிருக்கிறேன். இது என் பங்கு. ஊக்கத்திற்கு நன்றி.
   காசி, நன்றி. எப்படி இருந்தாலும் பணி/பணியிடம் பொறுத்த அளவில் அப்பா சந்தோஷமாகத் தான் இருந்தார் என்று எண்ணுகிறேன்.

9. on 06 May 2004 at 12:05 am9prabhu

   நிச்சயமாக அவர் சந்தோஷமாகவே இருந்திருக்க முடியும். வேலை செய்த இடம் அப்படிப்பட்டதாயிற்றே!சில சம்யம் வீட்டினை காலி செய்ய வேண்டும் என்று தீர்ப்பினை பெற்று அதை நிறைவேற்றுகையில் அதன் தாக்கம் கொஞ்சம் இருக்கலாம் (இதைப் பற்றிய ஒரு புதுக்கவிதையை சுஜாதா சிறந்த கவிதைகளில் ஒன்றாக பட்டியலிட்டிருந்தார்)
   பொதுவாக கடைநிலை நீதிமன்ற பணியாளர்கள் அனைவருக்குமே தங்களது பிள்ளைகளை ஒரு வக்கீலாகவும், நீதிபதியாகவும் வரவேண்டும் என்று விருப்பம் இருப்பதுண்டு.அதைப் பற்றியும் எழுதுங்கள். உங்கள் விபரத்திற்கு:-மஹாராஷ்டிர முதல் மந்திரி ஷிண்டே உங்கள் தந்தையைப் போலவே நீதிமன்ற உதவியாளராக பணீயாற்றி அப்படியே சட்டம் படித்து, பின்னர் காவல் துறையில் சேர்ந்து அரசியலில் நுழைந்து தற்பொழுது முதல்மந்திரியாக இருக்கிறார்.
   பிராஸஸ் சர்வர்கள் என் அலுவலகம் வரும் பொழுதெல்லாம் அவர்களை அமரச் செய்து தேநீர் வழங்காமல் அனுப்பியதில்லை. இந்த சிறிய உபசாரத்திற்காக, நீதிமன்றத்தில் எனக்கு பதில் மரியாதையும் அன்பும் அபாரமானது.உங்களால் உங்கள் தந்தைக்கும், அவரால் உங்களுக்கும் பெருமை!

10. on 06 May 2004 at 3:05 am10Krishnamurthy

    sel
    Send my congrats to appa for his successful completion of service. Hope he remmebers me. Though many years passed since I talked with him, I even now remember how much he loved his job, his people around and more importantly you. He is a very simple at the same time content person. The very fact that I was doing research made him to adore me. Such an innocent person. It was not your money but your devlopment from the sratch and affection that has made him very happy over life. Though many persons, relatives (though mama takes the major share of the credit), masters, freinds and above all your hard work/intelligence are responsible for the posiiton you are in now, he has every right to feel that he also played a major role in your acheivements. From our perspective, our posiiton of today is not at all that great, but he must be feeling that it is great and rightly so. So, his sense of happiness comes mainly from you. When people who meet him in job/personal life ask him about you, how much proud he would have felt to tell that u are in US & in a big posiiton. So, I thank God for giving this woderful oppurtunity for u to give this happiness to him.
    Sel. now is the time he may require that small thing extra from u. Find out what he requires and try to fullfill it. My best wishes to u to do this.
    anbudan
    Krish

11. on 07 May 2004 at 1:05 am11செல்வராஜ்

    பிரபு நன்றி. தன்னால் இயன்றவரை அவரும் பிறருக்கு உதவ முயன்றிருக்கிறார் (சமயத்தில் சக்தியையும் மீறி!) என்று தெரியும். இப்போதும் என்ன செய்யப் போகிறீர்கள் என்று கேட்டேன். ஏதோ இலவச கோர்ட் ஒன்று இருக்கிறது. அங்கு போய் வருபவர்களுக்கு ஏதேனும் உதவலாம் என்றார். உங்களைப் போன்றவர்கள் சிலரை அவர் சந்தித்திருப்பார் என்று நம்புகிறேன். அந்த மகிழ்ச்சி அவர் பேச்சில் எப்போதும் வெளிப்படும். என்றாவது ஒருநாள் வாய்ப்பிருந்தால் அவரோடு உங்களைச் சந்திக்க முயற்சி செய்கிறேன். அவர் துறையைச் சார்ந்த என் நண்பர்கள் என்று அதிகம் இல்லை.

    கிருஷ், வழக்கம் போல உங்கள் அன்புக்கும் அறிவுரைக்கும் நன்றி. நீங்கள் கூறியது உண்மையே. அதிகம் செய்யாதது போல் தோன்றினாலும் அவர் செய்ததும் முக்கியமானது என்பதை நான் அறிவேன். கடந்த காலத்தில் சில வகைகளில் நான் தவறிவிட்டது போன்ற உணர்வு ஏற்பட்டதுண்டு. அவற்றை மாற்ற வழி இல்லை. இனிமேல் என்னவென்று கவனிப்போம். உங்கள் விசாரிப்பைச் சொல்லுகிறேன். இந்தப் பதிவும், பின்னூட்டங்களும் பிரதி எடுத்து அவருக்கு அனுப்ப இருக்கிறேன்.

12. on 18 May 2004 at 10:05 am12பாலா

    செல்வராஜ்,

    மனிதர்களை மனிதர்களாக வைத்திருப்பதில் ‘வெகுளித்தனம்’ பெரும்பங்கு வகிக்கிறது. உங்கள் தந்தையார் கொடுத்து வைத்தவர். சுற்றிப் போடுங்கள் இந்த பதிவுக்கும்; உங்கள் தந்தையாருக்கும்.

    அரசு பணி என்பது சில நேரங்களில்..இல்லை..பல நேரங்களில் தேவையற்ற சங்கடங்களை தரக்கூடியது தான். உங்கள் அப்பா அமெரிக்கா வருவதற்கு ஏற்பட்ட தடைகளைப்போல. விளக்கமாக சொன்னால் போரடிக்கும். சுருக்கமாக சொல்வதென்றால், ‘இக்கரைக்கு அக்கரை பச்சை”

13. on 08 Jun 2004 at 9:06 am13Aruna

    ரொம்ப ரொம்பத்தாமதமாக இங்கே எட்டிப் பார்த்துள்ளேன். இவ்வளவு தாமதமாக ஒரு பின்னூட்டம் எழுதுவதா என்று தயங்கினேன். ஆனால் மனசைத் தொட்ட ஒரு பதிவில் ஒன்றும் சொல்லாமல் நகர மனம் இடம் கொடுக்கவில்லை. வாழ்க்கையை அதன் போக்குபடி இயல்பாக ஏற்று கொண்டு மனதில் ஒரு அமைதியுடனும் நிறைவுடனும் வாழ்வது ஒரு பெரிய கலை. நாம் கற்றுகொள்ள வேண்டியது நிறைய இருக்கிறது.
    —

14. on 19 Oct 2007 at 12:00 am14செல்வராஜ் 2.0 » Blog Archive » அப்பாவின் வயது

    […] அறுபதத் தாண்டிருச்சுல்ல” என்றேன். போன வருடம் பணியோய்வு பெற்ற அப்பாவுக்குச் சுமார் அறுபது […]

• அண்மைய இடுகைகள்

  • பூமணியின் வெக்கை
  • வீட்டுக்கடன்–அசல், வட்டி, தவணை
  • அனைவர்க்குமாம் கல்வியும் வளர்ச்சியும்
  • வணிகப்பெயர்த் தமிழாக்கம் – ஒரு கட்டாய்வு (Case analysis)
  • பொரிம்புப்பெயரும் புறப்பெயரும்
  • குந்தவை
  • நூற்றாண்டுத் தலைவன்
  • அலுக்கம்

• பின்னூட்டங்கள்

  • அ.பசுபதி on வணிகப்பெயர்த் தமிழாக்கம் – ஒரு கட்டாய்வு (Case analysis)
  • இலக்குமணன் on குந்தவை
  • ராஜகோபால் அ on குந்தவை
  • இரா. செல்வராசு on வீட்டுக்கடன்–அசல், வட்டி, தவணை
  • RAVIKUMAR NEVELI on வீட்டுக்கடன்–அசல், வட்டி, தவணை
  • Ramasamy Selvaraj on வீட்டுக்கடன்–அசல், வட்டி, தவணை
  • இரா. செல்வராசு on அனைவர்க்குமாம் கல்வியும் வளர்ச்சியும்
  • THIRUGNANAM MURUGESAN on அனைவர்க்குமாம் கல்வியும் வளர்ச்சியும்

• கட்டுக்கூறுகள்

  • இணையம் (22)
  • இலக்கியம் (16)
  • கடிதங்கள் (11)
  • கணிநுட்பம் (18)
  • கண்மணிகள் (28)
  • கவிதைகள் (6)
  • கொங்கு (11)
  • சமூகம் (30)
  • சிறுகதை (8)
  • தமிழ் (26)
  • திரைப்படம் (8)
  • பயணங்கள் (54)
  • பொது (61)
  • பொருட்பால் (3)
  • யூனிகோடு (6)
  • வாழ்க்கை (107)
  • வேதிப்பொறியியல் (7)

• அட்டாலி (பரண்)

  அட்டாலி (பரண்) Select Month March 2021  (1) September 2020  (1) August 2020  (1) July 2020  (3) August 2019  (1) May 2019  (1) April 2019  (1) March 2019  (1) January 2019  (1) May 2018  (1) January 2018  (2) January 2017  (1) August 2016  (1) July 2016  (1) December 2015  (1) October 2014  (1) October 2013  (1) September 2013  (1) August 2013  (1) January 2013  (4) May 2012  (1) April 2012  (1) January 2012  (8) September 2011  (1) August 2010  (1) June 2010  (2) April 2010  (1) September 2009  (1) August 2009  (3) July 2009  (3) June 2009  (1) January 2009  (2) November 2008  (1) October 2008  (4) September 2008  (2) July 2008  (1) June 2008  (2) April 2008  (2) February 2008  (2) January 2008  (4) December 2007  (1) November 2007  (1) October 2007  (1) September 2007  (1) August 2007  (1) July 2007  (2) June 2007  (3) April 2007  (2) March 2007  (2) February 2007  (2) December 2006  (1) October 2006  (1) September 2006  (3) August 2006  (4) July 2006  (3) June 2006  (6) May 2006  (6) April 2006  (2) March 2006  (3) February 2006  (7) January 2006  (4) December 2005  (6) November 2005  (1) October 2005  (8) September 2005  (4) August 2005  (7) July 2005  (7) June 2005  (14) May 2005  (8) April 2005  (5) March 2005  (5) February 2005  (4) January 2005  (7) December 2004  (7) November 2004  (5) October 2004  (2) September 2004  (1) July 2004  (3) June 2004  (7) May 2004  (8) April 2004  (11) March 2004  (14) February 2004  (9) January 2004  (2) December 2003  (1) November 2003  (12) October 2003  (2) July 1993  (1) June 1993  (6)

• Site Meter

• Meta

  • Log in
  • Entries feed
  • Comments feed
  • WordPress.org