இரா. செல்வராசு

12 responses so far ↓

• 1 Padma Arvind // Jan 14, 2006 at 3:31 pm

  அதீத எதிர்வினை என்பது உடலுக்கும் மனதுக்கும் உறவுக்குமே நல்லதல்ல. உயிர் இருக்கையில் வினை இருக்கும். வினை இருக்கையில் எதிர்வினை இருக்கும். விளைவுகள் இருக்கும். மறுக்கவியலாத கூற்றுக்கள். எதிரெதிர்ச் சக்திகளின் இழுவைகளில் அல்லலுறாதிருக்கச் சுயசக்தி பெருக வேண்டும். சுதந்திரம் பரவ வேண்டும். முரடாய் இருக்கத் தேவையில்லை. எதிர்புறத்திற்கும் மூச்சுவிட இடம் வேண்டும்.

  நன்று. மூச்சு விட இடம் நிச்சயம் வேண்டும் எப்போதும்.

• 2 Kannan // Jan 15, 2006 at 1:00 pm

  செல்வா,

  உங்கள் தேடுதல் முயற்சியை அழகாய்ப் பகிர்ந்துகொண்டிருக்கிறீர்கள்.

  உங்கள் அகவாய்வு நல்ல பலன்களையும், முக்கியமாக உங்களுக்கு மகிழ்ச்சியையும் தரட்டும்.

  உங்களுக்குப் புத்தாண்டு, மற்றும் பொங்கல் வாழ்த்துக்கள்!

• 3 krishnamurthy // Jan 15, 2006 at 10:10 pm

  Made me to read it once more. ennappa, new year arambathile azhamana pathiva? effect of indian trip?

• 4 துளசி கோபால் // Jan 16, 2006 at 1:19 am

  செல்வராஜ்,
  நல்ல பதிவு. காலம் யாருக்காகவும் காத்திருப்பதில்லை.
  அது பாட்டுக்கு மெல்ல நகர்ந்துகொண்டே இருக்கின்றது.

  நேரிலிக்கோடு என்ற புது வார்த்தையைக் கற்றுக்கொண்டேன். நன்றி.

  ஆமாம், நீங்கள் இப்போது பெங்களூரிலில்லையா? அமெரிக்கா திரும்பிவிட்டீர்களா?

  உங்களுக்கும், உங்கள் குடும்பத்தினருக்கும் இனிய பொங்கல் வாழ்த்துகள்

• 5 ramachandran usha // Jan 16, 2006 at 2:12 am

  செல்வராஜ், வழக்கப்படி சிந்திக்க வைத்து விட்டீர்கள் :-), நேரிலியே வாழ்க்கையை சுவையாக்கும் இல்லையா? வாழ்க்கை சொல்லி தரும் பாடங்களை விட இலக்கியம் எதையும் கற்றுதருவதில்லை.

  பத்மா !எதிர்வினைகள் சிலருக்கு தேவையாய் இருக்கின்றன. நமக்கு அது தேவையில்ல என்னும்போது, நடப்பதை மெல்லிய புன்னகையுடன் ஏற்றுக் கொள்ள முடிகிறது. நிற்கும் நிலையில் உறுதி இருந்தாலும், யாராலும் நம்மை எதிர் திசையில் இழுக்க முடியாது, நம் மூச்சை பிறர் நிறுத்தவும் முடியாது. கீதையே இங்கு ஓரளவு சரி,”கடமையை செய்”, அடுத்த வரியை சிறிது மாற்றி – “பலன் எதுவாக
  இருந்தாலும் சமமாக பாவி ” 🙂

• 6 சுதர்சன் // Jan 16, 2006 at 2:55 am

  ம்.

• 7 செல்வராஜ் // Jan 16, 2006 at 7:00 pm

  அனைவருக்கும் நன்றி, வாழ்த்துக்கள்.

  சுதர்சன், ரொம்ப ஆழமா கருத்து சொல்லியிருக்கீங்க! 🙂

  உஷா, மூச்சு விடுவதற்கு ‘எதிர்ப்புறத்திற்கும்’ இடம் கொடுக்க வேண்டும் என்று சொன்னேன். பத்மாவும் அதைத் தான் ஆமோதித்தார்கள் என்றே நினைக்கிறேன்.

  துளசி, பெங்களூரில் இருந்து அமெரிக்கா திரும்பிவிட்டோம்.

  கண்ணன், நன்றி. கிருஷ், அப்பப்போ இப்படி ஆழம் போகணும் தானே! 🙂 வாழ்க்கைங்க!

• 8 Padma Arvind // Jan 16, 2006 at 8:22 pm

  உஷா: மூச்சுவிட எதிர்ப்புறத்துக்கும் இடம் தேவை என்னும் பொருளிலும் ” every one needs some space, even a husband and wife” என்ற பொருளிலும் சொன்னேன். நிறைய இடத்தில் பாசம் அன்பு என்ற பெயரில் இழுத்து மூச்சுமுட்ட செய்வதும் தவறுதானே. நன்றி செல்வராஜ் விளக்கியமைக்கு.

• 9 தாணு // Jan 23, 2006 at 11:14 am

  செல்வராஜ்,
  அமெரிக்க வாழ்க்கைச் சூழலில் தத்துவார்த்தமாக மாறீட்டீங்க. குட்டீஸுக்கு என் புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்

• 10 karthikramas // Jan 23, 2006 at 2:18 pm

  செல்வா நல்ல பதிவு. சட்டென்று பழைய பழமொழிகளோடு சுருட்டிவிடக்கூடாது என்று படுகிறது.
  நேரிலியாகப் பார்க்காமல் நீரில் கரைத்த(ந) நீல மைய்யைப் போல எல்லையிலியாகப் பார்க்கப் பயிலுங்களேன். 🙂

• 11 செல்வராஜ் // Jan 24, 2006 at 1:02 am

  தாணு, கார்த்திக் நன்றி. எல்லையிலிப் படத்தை விதைத்து வேறொரு ஆழ்நிலை பற்றிக் காட்டி விட்டீர்கள். நீரில் மெல்லக் கலக்கும் நீல மை போல் இயல்பாய் வாழ்வூடே பயணிக்கலாம் தான். நடுவே முடுக்கி (stirrer) கலக்கி விடும்போது என்ன செய்வது? 🙂

• 12 இளவஞ்சி // Jan 26, 2006 at 2:35 am

  நல்லதொரு பதிவு செல்வராஜ்…

  //அதீத எதிர்வினை என்பது உடலுக்கும் மனதுக்கும் உறவுக்குமே நல்லதல்ல. உயிர் இருக்கையில் வினை இருக்கும். வினை இருக்கையில் எதிர்வினை இருக்கும். விளைவுகள் இருக்கும். மறுக்கவியலாத கூற்றுக்கள். எதிரெதிர்ச் சக்திகளின் இழுவைகளில் அல்லலுறாதிருக்கச் சுயசக்தி பெருக வேண்டும். சுதந்திரம் பரவ வேண்டும். முரடாய் இருக்கத் தேவையில்லை. எதிர்புறத்திற்கும் மூச்சுவிட இடம் வேண்டும்.//

  சிந்திக்கவைக்கும் பதிவு.. யோசிக்கையில் இவையெல்லாம் இனிமையாகத்தான் இருக்கின்றன. ஆனால் இயல்பு வாழ்க்கையென வரும்போது பத்மா சொன்னது போல குடும்பத்திற்குள்ளேயே பினைப்புகளின் அழுத்தம் இறுக்கிப்போடுவதாகத்தான் இருக்கிறது.. எனக்கு என் பெற்றோர்.. என் குடும்பத்திற்க்கு நான் என..

  ம்ம்ம்.. புதிய கோடுகளுக்குப் புள்ளிகள் தயாராகின்றன.